Witajcie, ze względu na pobyt w szpitalu i rekonwalescencje post ukazuje się dopiero dzisiaj. Dziś na blogu druga część foto sesji z miasta Raciborza, na początek rys historyczny.
Historia Raciborza - przypuszcza się, że osada Budorgis z mapy Ptolemeusza może być Raciborzem. Budorgis została odwzorowana na antycznej mapie Klaudiusza Ptolemeusza z lat 142-147 naszej ery. O tym, że miejscowość mogła być Raciborzem, informuje kompendium"Hazlitt" (wyd. w 1850 r.) lub "Lexicon Universale" (wyd. w 1698 r.) oraz wynika to z położenia wśród innych zidentyfikowanych miejscowości Śląska. Gród raciborski istnieje już od IX w. Bronił przeprawy rzecznej przez Odrę na szlaku handlowym przez Bramę Morską do Polski. Racibórz leży na skrzyżowani wielu szlaków handlowych, m.in. z Czech i Moraw do Krakowa, na Ruś i na Śląsk. Według staropolskich podań był stolicą Kwadów, a w kronice Galla Anonima znajduje się informacja o zdobyciu w 1108 r. raciborskiego grodu przez rycerzy Bolesława Krzywoustego. W dalszych przekazach Racibórz wymienia się jako gród kasztelański, a od 1172 r. staje się stolicą księstwa Mieszka I Plątonogiego na tronie. Dwukrotnie w 1241 r. silny raciborski gród warowny stawił opór Mongołom.
Prawa miejskie Racibórz otrzymał w pierwszej ćwierci XIII w. (ok. 1217 r., kiedy gród został zlokalizowany na prawach flamandzkich). W dniu 17 czerwca 1299 Przemysław ( książę raciborski) Nadał Raciborzowi prawa miejskie według prawa magdeburskiego, na podstawie których miasto przyjęło od księcia wiele innych uprawnień. Wiek XVIII przyniósł kolejne zmiany, po wojnie prusko-austryjackiej o Śląsk miasto zostało wcielone do Królestwa Pruskiego. Było to dla Raciborza okres szczególnie szybkiego rozwoju gospodarczego.
XIII wiek był czasem prężnego rozwoju Raciborza, w książęcej mennicy bito pierwszą monetę z Polskim napisem "Milost", a w klasztorze dominikanów Wincenty z Kielczy, autor Hymnu o św Stanisławie"Gaude Mater Polonia", zapisał w kronice pierwsze polskie zdanie - "Gorze szą nam stało", Dogodne położenie wpływało na szybki rozwój miasta i tak powstawały wielkie składy soli, odbywały się największe na Śląsku targi zboża oraz rozwinięte było rzemiosło, zwłaszcza tkactwo i sukiennictwo.
WXIV w. Racibórz był jednym z najludniejszych miast na Śląsku. Wraz z rokiem 1336 skończyło się władanie Piastów, a miasto zostało przejęte przez opawskich Przemyślidów. Za panowania ( według Norerta Miki - przed 1413 r. miasto zdołało wkupić za znaczną sumę handlarz raciborskich ( srebrna moneta dwustronnie bita ) dziedziczne wójtostwo. Zwiększyły się kompetycje rady miejskiej, która posiadała prawo wyboru burmistrza, sprawującego władzę wykonawczą w mieście.
W 1521 r. zmarł Walentyn Przemyślida, który nie pozostawił po sobie żadnego potomka, a Księstwo Raciborskie wróciło znów do Piastów. a mianowicie księcia opolskiego Jana II Dobrego z lini Piastów. Wydał on w 1531 r. tzw. przywileje Hanuszowy.
Rok 1551 przyniósł nowych władców, a byli nimi Habsburgowie, którzy objęli całą Koronę Czeską.
WXVII w. przez miasto przetoczyła się fala zniszczeń za sprawą wojny trzydziestoletniej. W 1683 r. mieszczanie zgotowali gorące powitanie królowi polskiemu Janowi III Sobieskiemu, który jechał z wojskiem na odsiecz, która dwa lata później połączyła Berlin z Wiedniem. Rozwijał się przesył metalowy, a liczba ludności zwiększyła się do 39 tysięcy.
Po więcej informacji na temat Raciborza odsyłam do Wikipedii, z którego zostały zaczerpnięte informacje do wpisu.
Oto jak wygląda Racibórz obecnie, ze śladami historycznej zabudowy.
Następnym punktem programu było zwiedzanie "Domu Strzeleckiego Bractwa Kurkowego w Raciborzu", przy ulica Łąkowej 33. Niestety nie zostałem tam wpuszczony, chodź na stronie internetowej jest informacja o możliwości całorocznego zwiedzania tego obiektu. Nie zrażony niepowodzeniem postanowiłem zwiedzić dwa muzea w tym mieście, przy ulicy Gimnazjalnej 1 i Chopina 12. Jako że jestem blogerem nie dostałem zgody na fotografowanie pojedynczych eksponatów, lecz tylko całe sale wystawowe i niestety mogłem zrobić tylko do 10 zięć. Umieszczę tylko 9 z nich, oto i one.
Zdradzę że to nie koniec zwiedzania Raciborza, w następnym miejscu nie będzie już obostrzeń co do fotografowania. A nawet byłem zachęcany do ronienia zajęć, ale to zobaczycie w następnym wpisie.
Historia Raciborza - przypuszcza się, że osada Budorgis z mapy Ptolemeusza może być Raciborzem. Budorgis została odwzorowana na antycznej mapie Klaudiusza Ptolemeusza z lat 142-147 naszej ery. O tym, że miejscowość mogła być Raciborzem, informuje kompendium"Hazlitt" (wyd. w 1850 r.) lub "Lexicon Universale" (wyd. w 1698 r.) oraz wynika to z położenia wśród innych zidentyfikowanych miejscowości Śląska. Gród raciborski istnieje już od IX w. Bronił przeprawy rzecznej przez Odrę na szlaku handlowym przez Bramę Morską do Polski. Racibórz leży na skrzyżowani wielu szlaków handlowych, m.in. z Czech i Moraw do Krakowa, na Ruś i na Śląsk. Według staropolskich podań był stolicą Kwadów, a w kronice Galla Anonima znajduje się informacja o zdobyciu w 1108 r. raciborskiego grodu przez rycerzy Bolesława Krzywoustego. W dalszych przekazach Racibórz wymienia się jako gród kasztelański, a od 1172 r. staje się stolicą księstwa Mieszka I Plątonogiego na tronie. Dwukrotnie w 1241 r. silny raciborski gród warowny stawił opór Mongołom.
Prawa miejskie Racibórz otrzymał w pierwszej ćwierci XIII w. (ok. 1217 r., kiedy gród został zlokalizowany na prawach flamandzkich). W dniu 17 czerwca 1299 Przemysław ( książę raciborski) Nadał Raciborzowi prawa miejskie według prawa magdeburskiego, na podstawie których miasto przyjęło od księcia wiele innych uprawnień. Wiek XVIII przyniósł kolejne zmiany, po wojnie prusko-austryjackiej o Śląsk miasto zostało wcielone do Królestwa Pruskiego. Było to dla Raciborza okres szczególnie szybkiego rozwoju gospodarczego.
XIII wiek był czasem prężnego rozwoju Raciborza, w książęcej mennicy bito pierwszą monetę z Polskim napisem "Milost", a w klasztorze dominikanów Wincenty z Kielczy, autor Hymnu o św Stanisławie"Gaude Mater Polonia", zapisał w kronice pierwsze polskie zdanie - "Gorze szą nam stało", Dogodne położenie wpływało na szybki rozwój miasta i tak powstawały wielkie składy soli, odbywały się największe na Śląsku targi zboża oraz rozwinięte było rzemiosło, zwłaszcza tkactwo i sukiennictwo.
WXIV w. Racibórz był jednym z najludniejszych miast na Śląsku. Wraz z rokiem 1336 skończyło się władanie Piastów, a miasto zostało przejęte przez opawskich Przemyślidów. Za panowania ( według Norerta Miki - przed 1413 r. miasto zdołało wkupić za znaczną sumę handlarz raciborskich ( srebrna moneta dwustronnie bita ) dziedziczne wójtostwo. Zwiększyły się kompetycje rady miejskiej, która posiadała prawo wyboru burmistrza, sprawującego władzę wykonawczą w mieście.
W 1521 r. zmarł Walentyn Przemyślida, który nie pozostawił po sobie żadnego potomka, a Księstwo Raciborskie wróciło znów do Piastów. a mianowicie księcia opolskiego Jana II Dobrego z lini Piastów. Wydał on w 1531 r. tzw. przywileje Hanuszowy.
Rok 1551 przyniósł nowych władców, a byli nimi Habsburgowie, którzy objęli całą Koronę Czeską.
WXVII w. przez miasto przetoczyła się fala zniszczeń za sprawą wojny trzydziestoletniej. W 1683 r. mieszczanie zgotowali gorące powitanie królowi polskiemu Janowi III Sobieskiemu, który jechał z wojskiem na odsiecz, która dwa lata później połączyła Berlin z Wiedniem. Rozwijał się przesył metalowy, a liczba ludności zwiększyła się do 39 tysięcy.
Po więcej informacji na temat Raciborza odsyłam do Wikipedii, z którego zostały zaczerpnięte informacje do wpisu.
Oto jak wygląda Racibórz obecnie, ze śladami historycznej zabudowy.
Następnym punktem programu było zwiedzanie "Domu Strzeleckiego Bractwa Kurkowego w Raciborzu", przy ulica Łąkowej 33. Niestety nie zostałem tam wpuszczony, chodź na stronie internetowej jest informacja o możliwości całorocznego zwiedzania tego obiektu. Nie zrażony niepowodzeniem postanowiłem zwiedzić dwa muzea w tym mieście, przy ulicy Gimnazjalnej 1 i Chopina 12. Jako że jestem blogerem nie dostałem zgody na fotografowanie pojedynczych eksponatów, lecz tylko całe sale wystawowe i niestety mogłem zrobić tylko do 10 zięć. Umieszczę tylko 9 z nich, oto i one.
Zdradzę że to nie koniec zwiedzania Raciborza, w następnym miejscu nie będzie już obostrzeń co do fotografowania. A nawet byłem zachęcany do ronienia zajęć, ale to zobaczycie w następnym wpisie.
Ostatnio poznałam pewnego Meksykaninia, który oprócz największych polskich miast takich jak Warszawa czy Kraków znał właśnie Racibórz :D
OdpowiedzUsuńPozdrawiam,
www.kawa-z-mlekiem-pl.blogspot.com