Grafnert Media: Pogranicze Polsko-Czeskie cz.1

Witajcie, dziś na blogu pierwsza cześć foto sesji z Gór Opawskich. Był to wyjazd z okazji 8 urodzin mojego blogu, Grafnert Media. W ubiegłym roku świętowałem to na biegowo, a dwa lata temu był tort. Nie przedłużam i zaczynam foto opowieść.

Zbyteczne jest opowiadanie wam jak dojechałem do Jarnołtówka, stąd zaczęła się moja wspinaczka w deszczu. Przyjechałem 13-go czerwca, nie jestem przesądny :) A dzień przed i w dzień przyjazdu padało.Aby wejść do galerii, należny kliknąć dowolne zdjęcie.

Po dojściu do schroniska przestało padać, mogłem więc zacząć nagrywać vloga na mój kanał i robić zdjęcia. Jak widzicie przy schronisku PTTK Pod Biskupią Kopą jest mało drzew(zdjęcia poniżej), niestety spowodowała to potężna wichura i szkodniki. Rok temu jeszcze było tutaj mnóstwo drzew, a dzisiaj sami widzicie.

Poniżej zdjęcia przy samym schronisku, oto dzieła pewnego Pana który przyjeżdża tutaj co rok i rzeźbi w drewnie.

Tak wygląda schronisko z zewnątrz i od środka. Przy wejściu do schroniska zostawia się buty, w przygotowanych szafkach i na piętro wchodzi się już w papciach. Chyba że ktoś zapomni, to w skarpetkach. Wykupione miałem dwie doby w schronisku, a niebawem przeczytacie dla czego.

Jak widzicie warunki nie są luksusowe, lecz to tylko schronisko. Przyjechać, posilić się, przespać i ruszyć następnego dnia w drogę. Po zakwaterowaniu w schronisku poszedłem jeszcze na Biskupią Kopę.

Kiedy doszedłem na szczyt, niestety musiałem wracać. Bo zaczęło padać i obawiałem się o mój sprzęt do filmowania i fotografowania. Tak już padało do końca tego dnia, a ja przygotowywałem w schronisku pierwsze zdjęcia na mój fanpage.

Pierwszej nocy w schronisku zimno mnie obudziło, gdyż nie dawano w schronisku kołder. Tylko koc z poszewką, ale udało mi się jeszcze trochę przespać. O 5:00 rano 14-go czerwca śniadanie z przywiezionych z domu bułek, wędlin i kawy. I tak zacząłem się drugi dzień, który obfitował w emocje. Ten wyjazd chodził mi po głowie dwa lat, ale trochę go zmodyfikowałem. Nie należę też do osób które stale chodzą po szlakach górskich, wybieram różnego typy podróże w Polsce i europie. Tak zwiedzam już ponad 15 lat.

Wszedłem ponownie na Biskupia Kopę i poszedłem niebieskim szlakiem. Jakie było moje zdziwienie gdy okazało się że poszedłem prawidłowym szlakiem, ale w przeciwnym kierunku niż zamierzałem. Więc musiałem zawrócić. Bardzo pomogła mi też aplikacja na smartfona, mapy turystyczne. Na mapie są pokazane kolory szlaków i pokazywana jest też aktualna pozycja gdzie się znajduję. A to bardzo pomaga, by się nie zgubić. Cieszę się też że zabrałem ze sobą kijki do Nordic Walkingu, bo bardzo się przydały na leśnych, mokrych szlakach. Gdyby nie kijki mnóstwo razy bym się przewrócił i dużo gorsze rzeczy by mi się przytrafiły. Niż siniki i drobne skaleczenia. Było ślisko i stromo.

Na drodze były również niespodzianki, w postaci zwalonych drzew. Trzeba było je obchodzić z boku i czasem pod nimi.

To już Zlaté Hory, małe miasteczko położone na terenie Gór Opawskich. Miasto zostało tak nazwane z powodu wydobywania w regionie złota.

Zlaté Hory (do roku 1948 Cukmantl, niem. Zuckmantel) – miasto w Czechach, w kraju ołomunieckim, w Górach Opawskich (cz. Zlatohorská vrchovina).

Historycznie położone jest na Dolnym Śląsku, w jego czeskiej części ( powiat Jesenik ) – w przeszłości wchodziło w skład dolnośląskiego biskupiego Księstwa Nyskiego.

Zlaté Hory leżą przy granicy z Polską a najbliższym miastem w Polsce są leżące w odległości 6 km Głuchołazy. Do 1958 częścią gminy był również przysiółek Skřivánkov, który na skutek wymiany granic znalazł się w Polsce jako Skowronków.